Ledenbrief • nummer 15 • december 2023

 

De kracht van SAMEN

 

Samen beslissen:

basis van onze vereniging

 

Een van de belangrijke bijeenkomsten van het jaar voor ons NVVH-Vrouwennetwerk is de Ledenraad. Persoonlijk kijk ik er altijd weer naar uit, want het is een mooie dag waarop we vele NVVH-vrouwen ontmoeten. We leggen als AB verantwoording af over het gevoerde beleid, de jaarrekeningen worden ter goedkeuring voorgelegd en we stellen de begroting voor komend jaar voor.

We bespreken de plannen en samen beslissen we over het beleid voor de toekomst. Het is altijd weer een groot genoegen om de betrokkenheid en interesse te ervaren van de aanwezige bestuursleden. We hebben met elkaar de volgende besluiten genomen:

 

      De jaarverslagen en de jaarrekening zijn goedgekeurd.

      De begroting is vastgesteld en de beide AB-leden (Leny en Dieny) zijn herbenoemd.

      De instelling Fier krijgt een donatie uit de ACWW-gelden.

      Komend jaar is er aandacht voor ‘Geweld tegen Vrouwen (Orange the World)’ en voor het thema ‘Plastic en ik’.

 

     Samen delen: geeft kracht

Zeker is het ook een dag van ontmoeting en vooral van samen delen. Elkaar vertellen van de succesvolle lezingen en themamiddagen, actieve clubs en leuke activiteiten aan elkaar doorgeven. De nieuwe ontwikkelingen door veranderende lokale omstandigheden worden gemeld (denk aan opzeggen zaalhuur en prijsverhogingen) en er worden tips gegeven hoe men hier met succes op kan acteren.

Heel belangrijk is het delen van elkaars zorgen en verdriet binnen de NVVH. Dat hebben we dit jaar heel sterk gevoeld op de Ledenraad. We zijn deze vergadering op woensdag 8 mei begonnen met het herdenken van ons AB-lid Lydia, die de week voor de vergadering plotseling overleed. Dit grote gemis en verdriet delen heeft ons allen gesterkt. Dat maakte deze Ledenraad heel speciaal; die blijft, net als Lydia, altijd in onze herinnering.

Het maakte ook het grote en veel voorkomende probleem van tekort aan bestuursleden duidelijk. Aan u allen nu een dringende oproep. Weet u iemand die interesse heeft om op landelijk niveau iets voor het NVVH-Vrouwennetwerk te doen? Meld het mij. Hebt u zelf interesse? Geef uw telefoonnummer door en ik neem contact met u op.

 

     Samenwerken: een bron van vreugde

Het NVVH-Vrouwennetwerk is een belangrijk netwerk in onze samenleving. De lokale afdelingen bieden u, lezers, veel mogelijkheden van ontspanning, ontmoeting en gezelligheid. Dat willen we graag behouden maar dat vraagt wel om inzet van vele vrouwen.  Die samenwerking geeft ook energie en veel voldoening. Ik zou zeggen... doe mee en sluit u aan bij al die vrouwen die iets doen voor de samenleving en actief zijn voor hun club. U zult er geen spijt van krijgen. Of anders gezegd met Henri Ford:

       ‘Bij elkaar komen is een begin,  bij elkaar blijven is vooruitgang,

             met elkaar samenwerken is succes’

            

Ik wacht op uw telefoontje!

Dieny Scheffer – voorzitter

(telefoonnummer 06 51982065)

 

   Geen witte jassen meer

Door het gesprek met mijn zoon over toga’s en andere ambtskleding merkte ik dat ik er soms behoorlijk ouderwetse ideeën op na houd.

De vader van mijn kinderen was arts: huisarts. En in de tijd dat ik hem leerde kennen en met hem trouwde was het volstrekt gebruik dat artsen tijdens hun spreekuur witte jassen droegen. Niet alleen de artsen in het ziekenhuis, ook de huisartsen. Ik heb heel wat witte jassen naar de wasserij gebracht. Zelf wassen, zeker toen ik nog geen wasmachine had, bereikte niet dat mooie gesteven effect dat de wasserij wel voor elkaar kreeg.

Maar mijn man werd lid van de ’kritische artsen’, die niet alleen voorstander waren van euthanasie en abortus, maar ook van het uittrekken van de witte jas. Een witte jas, was volgens hen meer een statussymbool dan een functioneel kledingstuk. En deze artsen wilden niet meer ‘boven’ de mensen staan, maar tussen de mensen. Op gelijke voet. Het was de tijd van democratisering en secularisering. Iedereen was gelijk... De witte jassen verdwenen uit het spreekuur. Mijn man had er hooguit nog eentje hangen in zijn onderzoekkamer voor het geval hij met bloed of pus te maken kon krijgen. En die jas waste ik zelf als het nodig was. De andere witte jassen verhuisden naar het schuurtje waar ze nog gedragen werden bij verfklusjes of fietsreparaties. Ze werden niet meer gewassen en mijn kinderen hebben ze, na ze volledig te hebben afgedragen, weggegooid.

     Toch een witte jas

En toch herinner ik me een bijzonder voorval, waarbij ik blij was met die witte jas.

Ik was zwanger van ons eerste kind en mijn man zou de bevalling zelf doen. Dat was in die tijd gebruik. Hij had al tig bevallingen in de huisartsenpraktijk gedaan en ik vond het wel zo intiem dat hij het zelf zou doen. Toen de weeën op gang kwamen belde hij de kraamzorg dat het die dag wel zou gebeuren, maar dat het nog wel even zou duren, want ik was een ‘primi’. Als een vrouw voor het eerst baart duurt dat soms langer dan als die weg al eens ‘gebaand’ is. Maar terwijl hij aan de telefoon zat merkte ik dat het ineens hard ging. Ik riep hem. Hij kon toen nog maar één ding doen: zijn instrumentarium klaar leggen op de rand van het bed en zijn witte jas aantrekken. Als arts zou hij de bevalling doen. En dat gaf mij dubbel vertrouwen.

Achteraf heb ik me vaak afgevraagd waarom ik die witte jas toen zo prettig vond. Het schiep immers afstand. En die afstand wilde ik juist niet. Ik denk dat ik hem níet én wel wilde. Op dat moment was hij én arts, én werd hij vader. Geen of-of, maar en-en.

     En nu?

De meeste huisartsen zijn vrouw. Ze doen al in geen eeuwen bevallingen meer en geen van hen draagt nog een witte jas. Om drempelverlagend te zijn tutoyeren ze dikwijls. Maar ik heb helemaal geen behoefte aan deze lage drempels. Er zal altijd iets tussen hen en mij in staan, een opleiding, kennis en vaardigheid, waardoor zij dingen mogen die ik niet mag. Niet iedereen kan zomaar tegen mij zeggen: kleed je maar uit en ga daar maar liggen. Niet iedereen mag met een naald of mes mijn lichaam binnendringen. Artsen mogen dat omdat ze daartoe een eed hebben afgelegd. En van mij mogen ze die expertise, die eed, tot uitdrukking brengen in een witte jas. Die witte jas schept de nodige afstand, maar overbrugt hem tegelijk.

          Mariet van Zanten-van Hattum – Doetinchem

 

GROTE VROUWEN

Els Borst–Eilers

          (1932-2014)

‘De politiek is te belangrijk

om aan mannen over te laten.’

Ze werd geboren op 22 maart 1932 in Amsterdam en was getrouwd met bacterioloog Jan Borst die in 1998 overleed. Samen hadden ze drie kinderen.

Haar gevoel voor rechtvaardigheid is in de oorlog ontstaan, toen zij als 15-jarig meisje op weg naar school gedwongen door de Duitsers getuige was van de executie van dertig  verzetsstrijders, in het Weteringplantsoen in Amsterdam.

     Indrukwekkende carrière

Na de oorlog, na haar studie geneeskunde en promotie aan de Universiteit van Amsterdam, begint Borst als arts. Later wordt ze bijzonder hoogleraar, directeur van het Universiteitsziekenhuis van Utrecht en vicevoorzitter van de Gezondheidsraad. In 1994 wordt ze minister in het paarse kabinet. Ze vertegenwoordigt D66, de partij waarvan ze bijna vanaf de oprichting lid is. In de periode dat de partij in de peilingen vrijwel niet meer voorkomt,  midden jaren zeventig, blijft Borst de idealen trouw. Dat levert haar veel krediet op. Zij is de eerste arts op het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, van 1994 tot 2002. In die periode krijgt ze te maken met veel medisch-ethische kwesties, zoals de Euthanasiewet. In 1996 voert ze het stelsel van donorverklaring in, waarbij burgers vanaf 18 jaar wordt gevraagd of ze na hun dood organen en weefsels willen afstaan aan zieken. Verder is ze als minister verantwoordelijk voor het verbod van verkoop van tabak aan kinderen jonger dan 16 jaar, dat is nu 18 jaar geworden.

In de jaren negentig start ze het elektronisch patiëntendossier, de uitwisseling van medische gegevens. Ze gelooft heilig dat dit project de patiënt kan helpen; het project loopt nog steeds. Keer op keer moet ze vechten voor verhoging van haar financiële middelen. Om de kosten van de gezondheidszorg te beheersen, voert ze een regeling in waarbij aan veel voorkomende medische ingrepen een budget wordt toegewezen. Dit leidt ertoe dat operatiekamers leeg staan en wachtlijsten ontstaan.

Meer succes heeft ze met het ontwerpen van een nieuw verzekeringsstelsel voor de gezondheidszorg. In 2006 wordt een basisverzekering ingevoerd voor alle ingezetenen. De splitsing tussen particulier- en ziekenfondsverzekerden verdwijnt. De verzekeringspremies worden nominaal en iedereen betaalt een gelijke premie.

     ‘… en we noemen haar Els’

In 1998 lid van de Tweede Kamer, partijleider van D66 en vicepremier tot 2002. Bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer in 1998 is ze lijsttrekker voor D66. Partijleider Hans van Mierlo kondigt haar op 31 mei 1997 aan als kandidaat-lijsttrekker met de woorden ‘Het is een meisje geworden en we noemen haar Els’. Ook in 1998 treedt zij op als informateur, samen met Wim Kok en Gerrit Zalm. In het kabinet Kok-II wordt ze opnieuw minister van Volksgezondheid, tevens tweede vicepremier.

Op 8 maart 2012 ontvangt zij de Aletta-Jacobsprijs,voor de ‘genuanceerde manier waarop zij medisch-ethische kwesties in het publieke debat aan de orde heeft gesteld’.  

Sinds 21 december 2012 is Els Borst minister van Staat, tot haar gewelddadig overlijden  op 10 februari 2014.

In 2016 is het plein voor het Hagaziekenhuis aan de Leyweg in Den Haag naar haar vernoemd, het heet sindsdien het ELS BORST-EILERSPLEIN. 

Els Borst bleef altijd haar idealen trouw.

          Ans Schmidt, afdeling Wilnis

Kort na haar overlijden lanceerde D66 het Els Borst Netwerk (EBN). D66 vindt het belangrijk dat vrouwen vanuit hun eigen kracht kansen creëren en aangrijpen, en wil hen hierin steunen.

Het EBN is bedoeld om vrouwen te faciliteren zich verder te ontplooien, en succesvol hun weg te vinden in de politiek en binnen D66.

Het EBN is toegankelijk, laagdrempelig, inclusief en interactief, en bestaat uit iedereen die dit gedachtegoed omarmt.

Meer informatie op elsborstnetwerk.nl

 

     In memoriam Lydia van de Schilde

‘De seizoenen van het leven voltooid’

Met deze zin werden Lydia’s kunstwerken – afbeeldingen van de lente, zomer, herfst en winter – omschreven. Zij sieren de rouwkaart van de kunstenares en onze zeer gewaardeerde collega en bestuurslid Lydia van de Schilde. Deze schilderijen staan symbool voor haar bijzondere talenten, haar liefde voor de natuur en hoe ze daarvan kon genieten.

 

Lydia was vele jaren lid van haar Koninklijk NVVH-Vrouwennetwerk. Zelf verwoordde ze het zo: ‘Ik heb veel geleerd bij de Huisvrouwen en heb daar ook carrière gemaakt. Begonnen als bestuurslid van de lokale afdeling, doorgestroomd naar het gewestelijk bestuur en in 2013 tot penningmeester benoemd in het landelijk Algemeen Bestuur.‘

Met grote inzet, toewijding en veel liefde heeft ze dit werk gedaan. Toen haar zicht minder werd bleef ze toch in het AB als algemeen bestuurslid. Ze was voor ons medebestuurders een vraagbaak, een bron van kennis en informatie en hierdoor een enorme steun voor het landelijk beleid. Elke maand ontving ze medebestuurslid Leny en mij gastvrij in haar huis in Zaltbommel voor de AB-vergadering. Ze was tot de laatste dag actief.

 

Haar plotselinge overlijden heeft ons diep getroffen en we missen haar erg. Ze blijft in onze gedachten als een sterke en moedige vrouw die ondanks lichamelijke beperkingen vol energie reizen maakte, workshops en colleges bijwoonde en de maatschappelijke ontwikkelingen op de voet volgde. Ja, ze stond volop in het leven en genoot daarvan.

 

Ik ben dankbaar dat ik zoveel jaar met haar heb mogen samenwerken en veel van haar heb kunnen leren en genieten. Een onvergetelijke NVVH-vriendin.

          Dieny Scheffer – voorzitter

 

     In memoriam Lydia van de Schilde

         

Dankwoord

          Beste leden van de NVVH,

Wij willen u graag bedanken voor alle warme reacties die wij hebben ontvangen na het overlijden van onze moeder, Lydia van de Schilde.

Het geeft troost om uit alle hoeken van Nederland te horen wat zij voor de vereniging en haar leden betekend heeft. Wij kunnen alleen maar zeggen: bedankt en blijf het mooie werk van de NVVH voortzetten!

          Warme groet, Saskia en Marijke Dijkstra

 

 

   Denkende computers

Voorzichtig zet ik de eerste stapjes op weg naar het gebruik van Kunstmatige Intelligentie. Ik ga naar ‘Bing Chat’ van Microsoft (bing.com), een verbeterde versie van het bekendere ChatGTP. Op de openingspagina staat uitnodigend ‘Vraag me alles wat u wilt…’ Even later kijk ik gebiologeerd naar mijn scherm. Nog geen drie tellen geleden typte ik: Hoe leg ik Kunstmatige Intelligentie uit aan een digibeet? De digibeet in kwestie ben ik, want veel op dit gebied is voor mij nog een raadsel. En ziedaar: vrijwel onmiddellijk rolt er een paginagrote tekst binnen, waaruit hier wat fragmenten.

‘Kunstmatige intelligentie (KI), ook wel artificiële intelligentie (AI) genoemd, is een technologie die computers in staat stelt om te ‘denken’ en beslissingen te nemen zonder menselijke hulp. Laten we eens kijken naar wat AI precies inhoudt en hoe het werkt.

 

1      Wat is kunstmatige intelligentie (KI/AI)?

      Kunstmatige intelligentie verwijst naar het vermogen van computers om taken uit te voeren die normaal gesproken menselijke intelligentie vereisen. Denk aan dingen zoals patroonherkenning, spraakherkenning, beeldverwerking en nog veel meer.

 

2      Hoe werkt AI?

      Computers kunnen heel snel patronen herkennen. Stel je voor dat je een computer veel plaatjes van katten en honden geeft. Na verloop van tijd leert de computer deze dieren te herkennen op basis van de informatie die mensen hem hebben gegeven.

      Een ander voorbeeld is ChatGPT, een taalmodel dat veel tekst van het internet heeft gelezen en nu zelf nieuwe teksten kan schrijven. Het is als een slimme schrijfassistent!

      Ook schaakcomputers zijn een vorm van AI. Ze leren strategieën en regels van het schaakspel en kunnen zelfstandig tegen mensen schaken.’

Daarna stel ik dezelfde vraag, maar dan ‘kind’ in plaats van ‘digibeet’. Verrassend. Een heel andere toon, zakelijker en in mijn ogen veel ingewikkelder dan de eerste. Geen denkende computers, maar ‘computersystemen die menselijke denkprocessen imiteren’. En een vergelijking die menigeen zal aanspreken: ‘Computers trainen is vergelijkbaar met het trainen van een hond. Net zoals een hond leert door herhaling en beloning, leert een machine learning-algoritme door grote hoeveelheden data te verwerken.’

Afsluitend in beide antwoorden de verstandige raad: ‘We moeten ervoor zorgen dat AI eerlijk en veilig wordt gebruikt. AI blijft een fascinerend gebied, dat ons dagelijks leven steeds meer beïnvloedt.’

Dit gaat alleen nog over teksten, maar de mogelijkheden zijn onbeperkt. Worden computers slimmer dan mensen? Het zou kunnen!

          Wil Hoeffnagel – van der Wilk - redactie

                   Aanbevolen in dit verband het boek van Huib Modderkolk ‘Dit wil je écht niet weten’.

                   (Zie ook de boekbesprekingen in dit nummer)

 

Tips en hints

 

              Wetenswaardigheden – Samenstelling: Wil Hoeffnagel – van der Wilk

 

Gift aan ‘Fier’

Ook dit jaar stelt het AB voor om uit de ACWW-gelden een donatie van
€ 2.500,– te overhandigen aan de Stichting Fier, de landelijke organisatie die zich inzet om slachtoffers van geweld weer een toekomst te geven. Met deze gift willen we veertig cliënten sponsoren om een module Voedselveiligheid en Hygiëne te behalen, en wel twintig vrouwen uit Capelle en twintig uit Leeuwarden. Dit voorstel is goedgekeurd door de Ledenraad op 8 mei jongstleden.

           

Digitale schoonmaak

Opslaan van e-mails, foto’s en andere bestanden, gebruik van internet en sociale media vergen onvoorstelbaar veel energie. Wij veroorzaken, via ons internetgebruik, mondiaal ongeveer evenveel CO2-vervuiling als alle luchtvaart van de hele wereld. In 2030 gebruikt ons internet misschien 20 procent van alle energie in de wereld.

Voorkom onnodig digitaal afval en verwijder oude e-mails, foto’s en Whatsappjes. Zo gaan je apparaten langer mee en help je de aarde leefbaar te houden voor ons en de generaties na ons.

 

Bron: grootoudersvoorhetklimaat.nl

Op de pagina Actie Digitale Schoonmaak staan praktische schoonmaaktips.

 

Plastic en ik?

Het project Plastic en ik?, een initiatief van Vrouwen van NU in de provincie Noord-Brabant – inmiddels overgenomen door alle provincies – heeft als doel om bewustwording van plastic te creëren. Er wordt een tweesporenbeleid gevoerd; de bewustwording dat micoplastics ook in je kleding zitten, in verzorgingsartikelen en babyproducten. En het streven naar een andere markt van producten. Als plastic niet goed is, wat is dan een alternatief?

vrouwenvannu.nl

 

Dagelijks handje noten

Met een handje noten per dag doen we ons lichaam een plezier. Noten verlagen je LDL-cholesterol dat helpt om bloedvaten gezond te houden. Verder leveren noten veel gunstige voedingsstoffen zoals vezels, eiwit, ijzer, vitamine E, vitamine B1 en onverzadigd vet. Pitten en zaden tellen ook mee voor dit advies.

Bron: voedingscentrum.nl

 

De podcast bestaat twintig jaar

In 2004, twintig jaar geleden dus, gebruikte journalist Ben Hammersley in een artikel in The Guardian voor het eerst de term ‘podcast’. Een jaar later voegde Apple het onderdeel toe aan de populaire muziekbibliotheek iTunes en riep de New Oxford American Dictionary de term uit tot woord van het jaar. Pas toen de meeste mensen een smartphone hadden met internet dat snel genoeg was om audio te streamen nam podcast echt een vlucht. In 2013 liet Apple weten dat een miljard mensen geabonneerd waren op de podcastdienst van het bedrijf.

De meeste podcasts zijn gratis te beluisteren.

 

Wat zit erin?

In veel consumentenproducten zitten chemische stoffen.

In handzeep bijvoorbeeld, zodat het langer goed blijft.

In kaplaarzen om ze soepel te houden. In koekenpannen om aanbakken te voorkomen. Chemische stoffen maken ons leven makkelijker, maar ze kunnen oook schadelijk zijn voor de gezondheid.

Meer en praktische informatie vindt u op waarzitwatin.nl

 

Kijken en genieten

In Museum Singer in Laren bijvoorbeeld: geniet van de prachtige werken van ‘schilderbeest’ George Hendrik Breitner, een van de belangrijkste Nederlandse schilders uit de late 19de eeuw.

In de tentoonstelling met ruim 70 schilderijen en werken op papier zet gastconservator Suzanne Veldink de ontwikkeling van Breitner in een nieuw perspectief door een combinatie te presenteren van echte publiekslievelingen, zoals Breitners kimonomeisjes, en onbekendere werken. Sommige ervan zijn al decennia niet in Nederland te zien geweest.

Breitner – nog tot en met 8 september 2024

Museum Singer Laren, Oude Drift 1, 1251 BS Laren – singerlaren.nl

 

Reserveren van een ticket met starttijd is verplicht, ook met een Museum Jaarkaart

 

Ga de tuin in!

U kunt mooie tuinen kijken tussen mei en oktober, in Nederland en België. Tuinen te kust en te keur, de hele zomer lang. Op de website kunt u per provincie vinden waar en wanneer u terecht kunt, voor sommige tuinen moet een afspraak worden gemaakt.

bezoekmijntuin.nl

 

Goud- en zilverschatten

Meer dan vijftig goud- en zilverschatten uit het Roemenië van de 20ste eeuw voor Christus tot de 3de eeuw na Christus komen naar Assen. Met ‘Dacia’vertelt het Drents Museum het verhaal van de Daciërs, een van de ‘vergeten volkeren’ uit de wereldgeschiedenis.

Dankzij de aanwezigheid van goudmijnen bereiken de bewoners van Dacië zowel op technisch als artistiek vlak een zeer hoog niveau van de verwerking van edelmetalen. Een aantal van de goud- en zilverschatten is in de laatste jaren ontdekt en nog nooit eerder in een museum vertoond.

Voor deze tentoonstelling werkt het Drents Museum samen met het National History Museum of Romania; directeur Dr. Ernest Öberlander-Târnoveanu is gastconservator.

DACIA – Rijk van goud en zilver – 7 juli 2024 tot en met 26 januari 2025

Drents Museum, Brink 1, 9401 HS Assen – drentsmuseum.nl

 

De schoorsteen moet roken

Een tentoonstelling over ondernemende kunstenaars en populaire schilderijen. In de 19de eeuw, toen de handel een sterk sturende rol ging spelen in de kunstwereld, werden kunstenaars steeds vindingrijker. Naast hun eigen werk maakten ze goed verkoopbare schilderijen, of ze haddden geluk dat hun favoriete onderwerp goed in de markt lag. Goed voorbeeld hiervan is schilderes Henriëtte Ronner – Knip, hoe meer poesjes op het doek hoe duurder het werd. Haar werk is nog steeds in trek.

De meer dan 150 schilderijen geven een overzicht van veelal 19de eeuwse kunst die goed verkocht, vooral van romantische kunstenaars en schilders van de Haagse School.

Kunst voor de kost – nog tot en met 8 september 2024

Dordrechts Museum, Museumstraat 40, 3311 XP Dordrecht

dordrechtsmuseum.nl

 

‘En… wat is het waard?’

Al veertig jaar is Tussen Kunst en Kitsch een graag bekeken tv-programma, met zo’n 1,5 miljoen kijkers per aflevering. Ter gelegenheid van dit jubileum organiseert Museum More in samenwerking met AVROTROS een unieke tentoonstelling van tachtig opzienbarende objecten uit de geschiedenis van het programma, van een ets van Rembrandt tot een schilderij van Rien Poortvliet, en van prachtig eeuwenoud porselein tot een modern poppenhuis, alles beschikbaar gesteld door de eigenaren. Dit najaar keert het programma terug op tv.

40 jaar Tussen Kunst en Kitsch – nog tot en met 3 november 2024

Museum More – Kasteel Ruurlo

Vordenseweg 2, 7261 LZ Ruurlo

museummore-kasteelruurlo.nl

 

    Lekker lezen

over katten, politiek, de digitale wereld, moeders en vaders

 

Slapende verhalen

‘Had hij niet kunnen onderduiken? Is hij vrijwillig naar nazi-Duitsland gegaan? Had hij misschien wel sympathie voor de bezetter?’ Onbeantwoorde vragen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog worden honderdduizenden Nederlandse mannen gedwongen om in Duitsland te werken: de ‘Arbeitseinsatz’. Een onderduikadres vond je niet zomaar, en bij weigering dreigde het concentratiekamp. Ze gaan. De meeste mannen zwegen later over wat ze hadden meegemaakt. De vader van schrijver Tim Overdiek was zo’n dwangarbeider.

In zijn boek reconstrueert de zoon na een lange speurtocht de lotgevallen van zijn vader en van de mensen om hem heen.

Een eerbetoon aan die heel gewone Nederlandse jongens die ongewild terechtkwamen in de Duitse oorlogsmachine.

Zwijgende vaders – Tim Overdiek

Uitgeverij Balans –  € 22,99.

Kattenliefhebbers: opgelet!

Nederlands beste schrijvers en grootste poezenliefhebbers schreven mooie verhalen over hun katten, verzameld in een toepasselijk vormgegeven boekje. Teksten van de hand van onder anderen Annie M.G. Schmidt, Mensje van Keulen, Sylvia Witteman en W.F. Hermans, alles begeleid door grappige illustraties.

Kattenkwaad en poezenliefde – De allermooiste verhalen

Uitgeverij Querido – € 17,90.

 

Niets blijft geheim

Na lezing van dit boeiende en spannende boek durf je amper nog je computer aan te zetten of je smartphone te gebruiken.

Citaat: ‘Op internet blijft niets zonder sporen. Als een gebruiker voor de eerste maal een mail stuurt met een nieuw e-mailadres, wordt dat onmiddellijk ergens vastgelegd. [ … ] Het vinden van zo’n mailadres is voor hackers een peulenschil.’

Uitvoerig schrijft de auteur over wereldwijde spionage, geheim agenten, inlichtingendiensten, hackers: ‘De digitale revolutie is in een stroomversnelling geraakt, en daar komt kunstmatige intelligentie nog eens bij.’ Niets blijft geheim in de digitale wereld.

Dit wil je écht niet weten – Over de onvoorstelbare wereld achter je scherm

Huib Modderkolk – Uitgeverij Podium – € 20,99.

Nog steeds een raadsel

Al jaren horen en zien we hem voorbijkomen: minister-president Mark Rutte. In kranten, op tv, op internet; op de fiets met z’n appeltje, kuierend over het Binnnenhof, koffiebeker in de hand, vrolijk lachend dan wel bezorgd kijkend – afhankelijk van de actuele situatie. Op het wereldtoneel, op bezoek bij de groten der aarde strak in het pak, of bij het VVD-congres ontspannen in spijkerbroek met opgerolde overhemdsmouwen. Altijd alles onder controle. En ook, nu zijn afscheid van het Binnenhof nadert: nog steeds een raadsel.

Twee ervaren politiek journalisten trachten dit raadsel te ontwarren in een boeiend boek, een interessante terugblik op 14 jaar Nederlandse politiek met steeds dezelfde man in het centrum van de macht.

Het raadsel Rutte  – Wilma Borgman en Ron Fresen

Uitgeverij Balans – € 22,99.

 

Geen bijfiguren

In een prachtig en bijzonder interessant boek beschrijven achttien historici de levens van negentien invloedrijke vrouwen die in de 12de tot begin 19de eeuw ‘De Nederlanden’ vormden. Naast details over hun privé-leven lezen we over de historische betekenis van deze vrouwen in de politieke ontwikkeling van de Lage Landen. Zij waren actief op terreinen die traditioneel als mannelijk worden gezien. Ze waren niet slechts bijfiguren maar zij speelden actieve, soms doorslaggevende rollen in bepalende gebeurtenissen van hun tijd. Hun politieke macht was van grote betekenis. Gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en geschreven door specialisten uit binnen- en buitenland.

Moeders des Vaderlands – Samenstelling: Femke Deen en Ineke Huysman

Uitgeverij Atlas Contact – € 29,99.

 

Aandacht krijgen

Het gevoel dat mensen je niet altijd serieus nemen? Dan is het hoog tijd om te gaan werken aan je natuurlijke gezag, struikelblok voor veel vrouwen.

‘Wat niet werkt? Te veel praten, je twijfels delen en emotioneel zijn. Wat wel werkt? Zeg duidelijk wat je wilt, luister aandachtig en neem meer ruimte wanneer het nodig is.’ De bekende dagvoorzitter en communicatiedeskundige Marinda Hall leert je wat nodig is om af te rekenen met haantjesgedrag, spontaan te reageren op onverwachte opmerkingen en de aandacht te krijgen die je verdient.

STIL, ze gaat wat zeggen – Marinda Hall

Iedereen overtuigen met natuurlijk gezag

Uitgeverij Haystack – € 23,50

 

De grootste puzzel

Clayton Stumper, als baby achtergelaten op de stoep bij het Genootschap van Puzzelmakers, groeit daar op tussen de scherpste geesten van het land. Wanneer de oprichtster van het genootschap, Pippa Allsbrook, overlijdt, laat ze Clayton een laatste en ultieme puzzel na die het mysterie rond zijn afkomst zal onthullen. Maar terwijl hij de aanwijzingen ontrafelt, ontdekt Clayton een geheim dat alles zal veranderen, niet alleen voor hem maar ook voor het genootschap. ‘Dit verhaal is een feest voor liefhebbers van puzzels, van kruiswoordraadsels en codes tot de grootste puzzel van allemaal: wie we werkelijk zijn. Een genot om te lezen.’ (S.J. Bennett).

Het genootschap van de puzzelmakers – Samuel Burr

Uitgeverij The House of Books (imprint Uitgeverij Overamstel)

€ 23,99 – verschijnt 19 juni 2024

 

De prijs van vrijheid

Na haar indrukwekkende debuut Ik ga leven (Prometheus – februari 2021) beschrijft Gül in haar nieuwste boek de enorme gevolgen ervan. Succes, prijzen, steun, nieuwe ontmoetingen en vriendschappen, en bovenal: vrijheid. Maar ook: bedreigingen, de breuk met haar familie, met vrienden, de moslimgemeenschap en tot haar verdriet met haar jongere zusje, dat nog wél gelovig is en met volle overtuiging een hoofddoek draagt. Aangrijpend en nu en dan bloedstollend is de manier waarop Lale soms behandeld wordt, en bewonderenswaardig hoe zij de moed heeft om tegen de stroom in te zwemmen en vol te houden.

Voor haar verworven vrijheid heeft ze een hoge prijs betaald.

          Ik ben vrij – Lale Gül

                                    Uitgeverij Prometheus   €22,95